Uit het archief: Ratzenberger, Ik leef mijn droom
30 april staat onlosmakelijk verbonden met de dood van Roland Ratzenberger tijdens het zwarte weekend van de Grand Prix op Imola. Het zwarte weekend waar een dag eerder Rubens Barrichello zwaargewond werd afgevoerd en waar een dag later drievoudig wereldkampioen Ayrton Senna in het harnas stierf.
GPToday.net plaatst daarom ter ere van Ratzenberger een special uit ons archief.
Ik leef mijn droom
Roland Ratzenberger werd geboren in het Oostenrijkse Salzburg in het jaar 1960. De eerste keer dat hij in aanraking kwam met de motorsport was al op jonge leeftijd. Zijn grootmoeder nam hem een keer mee naar een wedstrijd waarbij snelle wagens zo rap mogelijk een bergopwaarts parcours opklimden.
In zijn tienerjaren volgde hij een technische opleiding. Hij hing daarom vaak rond bij het Formule Ford team van Walter Lechner. Die had zijn thuisbasis bij het nieuwe circuit in de stad, de Salzburgring, vlakbij het ouderlijk huis van Ratzenberger. Op achttienjarige leeftijd was zijn studie afgerond en kon Ratzenberger aan de slag bij deze raceschool.
Debuut in racerij
Het duurde tot 1983 voordat Ratzenberger voor het eerst een racewagen bestuurde. In de Duitse Formule Ford maakte de geboren Salzburger zijn eerste meters. De Oostenrijker werd gezien als laatbloeier door zijn relatief oudere leeftijd van 23 jaar. Ratzenberger verzweeg daarom zijn echte geboortejaar en zei tegen de omgeving dat hij geboren was in het jaar 1962. Waarschijnlijk om zijn race-carrière te kunnen verlengen.
Ratzenberger maakte sinds 1985 steeds meer faam binnen de autoracerij. Hij won het Oostenrijkse en Centraal-Europese Formule Ford-kampioenschap. In hetzelfde jaar werd hij tweede in een wedstrijd van het Brits Formule Ford-festival op het legendarische circuit van Brands Hatch. Het jaar erop nam de Oostenrijkse coureur daar revanche en won de wedstrijd.
In de jaren die volgden was Ratzenberger 'gepromoveerd' naar de Britse Formule 3. Veel indruk kon de Salzburgse rijder niet achterlaten. Hij werd tweemaal twaalfde in het kampioenschap.
Le Mans-winnaar
Naast zijn actieve loopbaan in de openwielklasses, reed Ratzenburger ook in rond in het World Touring Car Championship in het jaar 1987. Het jaar erop, in 1988, deed de Oostenrijkse coureur ook mee in de laatste twee slotraces van het British Touring Car Championship.
In het jaar 1989 was hij te bewonderen in de Britse Formula 3000. De coureur deed het daar niet onverdienstelijk en werd derde in het kampioenschap. Datzelfde jaar deed Ratzenberger voor het eerst mee aan de 24 uur van Le Mans, maar zijn team moest al na het derde uur opgeven. De vier jaren daarna was de eigenaardige rijder elke keer aanwezig bij deze historische wedstrijd. In 1993 behaalde hij met zijn team zelfs de zege op Le Mans in zijn klasse en finishte vijfde algemeen.
In de tussentijd kreeg Ratzenberger in 1990 en 1991 de mogelijkheid om in Azië te gaan racen. In het Japanse Sports Prototype Championship won hij twee races. Ook deed de Salzburger tijdens deze jaren weer een zijstap na een andere klasse. Zo was de Oostenrijker te zien in het Japanse Touring Car Championship en werd twee keer zevende in de eindstand. De Salzburger bleef in Japan en keerde terug in de open wheelers.
In 1992 en 1993 was Ratzenberger in de Japanse Formule 3000 te zien. Zijn debuutjaar begon zeer tegenvallend, maar later in het jaar won de Oostenrijker toch een race en werd zevende in het algemeen klassement. In 1993 werd weinig progessie geboekt en eindigde hij in de stand zelfs buiten de top tien.
Formule 1-droom
In 1991 was Ratzenberger al dichtbij een Formule 1-contract voor het team van Jordan. Met het Engelse team was de deal bijna rond, maar een grote sponsor van de Oostenrijker haakte af en zijn droom moest voorlopig in de ijskast.
Pas in 1994 was zijn ambitie om Formule 1-coureur te worden eindelijk gelukt. Bij het nieuwe Simtek-team (, waar Jos Verstappen in 1995 voor racete), kreeg de flamboyante coureur een contract voor vijf races. De Oostenrijker kon in zijn eerste race zich niet in Interlagos kwalificeren. Maar in de volgende race op bekend Japans terrein, in Aida, wist de kersverse Formule 1-rijder als elfde te eindigen. Dit wilde hij doorzetten in de volgende wedstrijd in San Marino, op het circuit van Imola.
In het weekend van 1 mei was dat de derde race van het Formule 1-kampioenschap. Ratzenberger kwam in actie op de zaterdag in de tweede kwalificatiesessie. De Simtek-coureur was dichtbij een plek op de startgrid, maar kwam een paar tienden tekort van de 107%-regel. De Oostenrijker beschadigde tijdens het rijden zijn voorvleugel, maar bleef zijn weg vervolgen. Na de snelle Tamburello-bocht en voor de Villeneuve Curva brak zijn voorvleugel af. Die kwam onder zijn bolide terecht en hij werd passagier van zijn eigen wagen. Met meer dan 300 kilometer per uur, vloog de Formule 1-rijder van de baan in de betonnen muur. De afschuwelijke beelden waarbij Ratzenberger zijn hoofd nog een keer bewoog en daarna levenloos in de cockpit zat, deden tranen in je ogen springen.
