Analyse: Waarom je de IndyCar moet volgen
Dit weekend is het weer smullen in de IndyCar met het spectaculaire stratenfestijn in Nashville. De Big Machine Music City Grand Prix wordt een ware happening als je de vorige edities mag geloven. Alles kan daar gebeuren. Vraag dat maar aan voormalig F1-coureur Marcus Ericsson die in 2021 uit een zeer kansloze positie alsnog won.
Nu de Europese racerij op vakantie is, geeft dat de tijd om de IndyCar goed te gaan volgen. Een betoog waarom je de IndyCar moet volgen.
Niveau
Het niveau van de IndyCar wordt vaak op de hak genomen en dat is niet terecht. De absolute top rijdt in de F1, maar types zoals Lance Stroll, Logan Sargeant, Valtteri Bottas of een Guanyu Zhou zouden in de IndyCar een zware dobber hebben. Om het beter te illustreren: Haas F1-coureur Kevin Magnussen viel twee jaar geleden in voor een andere rijder en dat was niet veel soeps.
De IndyCar wordt vaak als het afvoerputje gezien voor afvalligen uit de F1 of voor coureurs in de herfst van hun carrière. Romain Grosjean en Ericsson zijn twee voorbeelden daarvan die nu actief zijn in de IndyCar.
Doen ze het zo geweldig? Eerder het tegendeel. Ericsson won pas 4 races in 75 pogingen, terwijl Grosjean siert in het veroorzaken van crashes en uitvalbeurten. De Fransman die in F1 meerdere podia behaalde pakte tot dusver geen overwinning in 42 races. Winnen in de IndyCar is dus niet makkelijk.
De leeftijd is gemiddeld aan de hoge kant in vergelijking met de F1, maar dat heeft niks te maken met het niveau. In de Formule 1 kunnen Fernando Alonso en Lewis Hamilton ook als ervaren rotten prima meekomen.
Old Skool
Op de Indianapolis road course na rijdt de IndyCar echt op old skool circuits. Geen 'broodjes', geen kilometrs uitloopstroken, maar gras en grind. Elk foutje wordt keihard afgestraft.
De circuits plooien prachtig door de natuurlijke omgeving. Road America kan je vergelijken met Spa-Francorchamps met alleen gras als track limit, terwijl coureurs op Mid-Ohio op de proef worden gesteld met blinde bochten en veel hoogteverschillen. Veel van dit soort circuits pronken op de kalender.
Het enige (oude) F1-circuit waar de IndyCar langskomt is de dus binnenbaan van de Indianapolis Motor Speedway. Enig minpuntje van de layout is de chicane tussen voor de kombocht richting start en finish.
Maar voor de rest zijn de permanente banen om van te genieten.
Geen betutteling
De IndyCar doet absoluut niet moeilijk over track limits. Toen de Amerikaanse serie op COTA reed in Texas mochten alle rijders bij de laatste bocht zoveel asfalt gebruiken als ze wilden. Geen beschamende taferelen zoals in F1 met tijdstraffen omdat een coureur ietsje pietsje buiten het lijntje kleurt. Zulke betutteling zoals in de Formule 1 zie je absoluut niet in Amerika. Een straf zoals laatst voor Lewis Hamilton in de Belgische Grand Prix. De IndyCar lacht erom. Niet zeiken, maar gas geven.
Strategie
Tanken is al tig jaren verboden in de F1, maar in de IndyCar wordt het nog volop gedaan. Her geeft teams en coureurs meer speelruimte voor verschillende en alternatieve strategieën om een topresultaat binnen te slepen. Dat in combinatie met dreiging van cautions op voornamelijk ovals en stratencircuits maakt de uitslag onvoorspelbaarder.
Over de bandencompounds hoef je ook niet na te denken, want bij de IndyCar is het veel simpeler: je hebt daar een softe en een harde band. Regenbanden zijn beschikbaar voor non-oval-races.
Bandenwarmers worden niet meer gebruikt. Met als gevolg extra actie op de baan omdat de één zijn banden op temperatuur heeft en de ander niet. Als rijder en team moet je ook daar rekening mee houden.
Ovals
in de IndyCar heb je naast veel stratenraces en wedstrijden op permanente circuits ook evementen op de ovals, de zogeheten speedways.
Voor de meesten is het vier keer linksaf, maar dat is wat te simpel samengevat. Tactiek, rijden in verkeer, anticiperen op Safety Cars en natuurlijk gedurfde inhaalacties. En dat allemaal op angstaanjagende snelheid. Ovals zijn spektakel.
Een loterij? Nee, absoluut niet. Dat heeft Josef Newgarden wel bewezen met vijf oval-zeges op rij. Er komt dus zeker talent en stuurmanskunsten bij kijken. Even buiten de ideale lijn, even wat onderstuur of overstuur en je hangt in de betonnen muur.
De bekendste ovalrace is natuurlijk de Indianapolis 500 die geen enkele autosportfan mag missen.
Spanning tot end
De spanning in de F1 is afhankelijk van hoe goed de teams tot elkaar verhouden. Spannende ontknopingen komen zoals 2021 komen zelden voor. In de IndyCar is anders. Dat komt door de andere opzet van de klasse. De auto's verschillen niet zoveel door hetzelfde chassis en nagenoeg gelijkwaardige krachtbronnen. De kwaliteit van personeel en resources maken het verschil. Ook door weinig veranderingen aan het reglement worden de gaten tussen teams kleiner en de competitie dus spannender.
Het puntensysteem heeft weinig invloed op de titelrace. Het verschil tussen de nummer een en tien is zelfs dertig punten, meer als in de F1. De Indy 500 is de uitzondering waar dubbele punten worden uitgedeeld. Toen Ericsson in 2022 daar won en titelkandidaten faalden, kon de Zweed hierdoor langer aan de leiding blijven in het kampioenschap.
2023 lijkt een uitzondering met de sterk presterende Alex Palou, maar de afgelopen jaren daarvoor was de titel steeds beslist in de laatste wedstrijd.
