Waar komt de naam ‘The Wall of Champions’ vandaan?
The Wall of Champions. Dat is de bijnaam van een stuk betonnen muur op het Circuit Gilles Villeneuve in Canada. Voor 1999 een nietszeggende barrière, maar dankzij drie crashende wereldkampioenen al 24 jaar wereldberoemd binnen de autoracerij.
Het is 13 juni 1999. De Grand Prix van Canada staat in het midden van de Europese wedstrijden op het racemenu. Het kampioenschap tot dusver gaat net als in 1998 tussen regerend kampioen Mika Hakkinen en Michael Schumacher, die snakt naar de eerste titel voor Ferrari sinds 1979.
De wereldkampioen van '94 en '95 zet zijn rode bolide voor het eerst dat jaar op poleposition voor zijn Finse rivaal, die voor het eerst in 1999 niet vooraan start. De Duitser hoopt zijn voorsprong van zes punten uit te te breiden.
Dat Hakkinen uiteindelijk wint in een crashend spektakelstuk voor Giancarlo Fisichella in de Benetton en Eddie Irvine, de secudant van Shumi bij Ferrari, lijkt 24 jaar na dato te zijn weggezakt, maar drie crashende wereldkampioenen in dezelfde muur met 'Bienvenue au Québec' is iets wat de racefan is bijgebleven.
De 'cult'-chicane of anti-bocht waar het over gaat mag an sich mag niet eens de spreekwoordelijke veters strikken van beroemde bochtencombinaties zoals Eau Rouge, Tarzanbocht of Maggots and Becketts. Alleen maar beroemd door knullige crashes van zeer getalenteerde rijders op een nietszeggend stukje asfalt met stuk beton ernaast. En dat op één dag.
Damon Hill trapte het wereldkampioen-knal-hem-maar-in-bocht-14-muur-gala af. Voor de puristen, Ricciardo Zonta deed al wat voorwerk, maar was niet uitgenodigd voor het fameuze crashfeest omdat de Braziliaan domweg geen wereldkampioen was. Verschil moet er wezen.
Hill smakr zijn Jordan dus als eerste ex-kampioen in de muur in rondje vijftien, vlak na die klapper van Zonta. Dit is gewoon toeval, maar het wordt opvallend als de tweede wereldkampioen het lootje moest leggen in T14. Dit keer was het Schumacher vanaf leidende positie in ronde dertig en ziet zijn wk-voorsprong verdampen. MaarThe Wall of Champions wordt pas een begrip als de wereldkampioen van 1997, Jacques Villeneuve, vijf ronden later dan Schumacher, op hetzelfde punt zijn BAR-bolide in stukjes rijdt.
Na 1999 crashte geen enkele wereldkampioen meer in The Wall of Champions tijdens de Canadese Grand Prix. Jenson Button had de mazzel dat de Brit nog geen titel op zijn naam had en Sebastian Vettel deed het tijdens een oefensessie waar het niet ging om het eggie.
